نمیدونم درمورد کدوم واقعه اشک میریزم
انقد زیاد شدن ک یادم میره
فقط خودخواسته یا ناآگاه اشک میریزم
نمیدونم این وطن به ما ی زندگی آروم و خوش بدهکاره
یا زندگی به ما ی وطن آروم بدهکاره
متحیر و ناباور ی گوشه نشسته ام
ترسیده ام
هیچ کاری نمیکنم جز گریه کردن و آه کشیدن
باورم نمیشه من چه غلطی کرده بودم ک سزاش زندگی در همچین جهنم بی رحمی بود
چه گناه نابخشودنی مرتکب شده بودم ک تبعید شدم به این برهوت و کشتارگاه
فقط اینو میدونم ک هرگز خودم رو بخاطر بدنیا اوردن دوتا دختر معصوم تو این ویرونه ی پر استرس و وحشت ، نمیبخشم…
هیچ وقت!
میدونم بعد مدت ها نباید بیام ناله کنم ولی... من دلم سفر میخاد
شن و آب بازی و خرید میخواد. دلم غذای هواپیما میخواد.
دلم ی زندگی معمولی بدون استرس میخاد
دلم یه عالمه بغل های محکم و بوس های آبدار میخاد
من از مشت کردن دستام و کوبیدن به دست عزیزهام، متنفرم
من از ماسک و الکل متنفرم
من از خونه موندن و افسردگی متنفرم
دارم کم میارم
اشک تند تند جمع میشه تو چشام
من آدم این مدل زندگی نیستم
همه ما رو به سفرهای یهویی و کارای سورپرایزی و شلوغی میشناسن
حال دلم بده
کرونا سر جدت دست از سرمون بردار
من دارم کم میارم و این نشونه خوبی برام نیس!سلااااااام مهربونای عزیزم
عیدتون مبارک
الهی ک بهترین سال زندگیتون باشه
پر از خوشی، سلامتی و پول
الهی ک مث سال قبل ، پر از اضطراب و ترس و گوشه گیری نباشه
الهی ک بشه همدیگه رو بغل کرد
الهی ک دلخوش باشیم به این زندگی تو ایران
الهی ک خدا بیشتر هوامون رو داشته باشه ....
پارسال همین موقع ها، قضیه رفتن ما به کانادا رسید ب بن بست و ما موندیم... اگه رفته بودیم و مث فرشته های بی گناه با هواپیمای اوکراینی پر میکشیدیم....
فک میکنم من ک رفته بودم و یقه خدا رو بابت این بیشرفا گرفته بودم اما خانواده ام چی میشدن؟؟ چی میکشیدن؟؟
قلبم آتیش میگیره ... خدایاااااااا گاهی فک میکنم تو هم با اونایی!!!
چرا سکوت کردی؟ سیصد روز گذشته و کسی شرمنده نشده!!! کسی ککش هم نگزیده!!! خدایاااااا اگه ظلم اینقدر راحت و بی جوابه، ما رو هم بی وجدان کن تا ظلم کنیم... خدایاااااا تو خدایی خب... من الان از تو توقع نداشته باشم ، از کی توقع کنم؟؟؟ خدایااااا... خدایاااا... خدایااااا
یکی اون کنترل. رو بده ب من
بزنم بره جلو این روزای بی مزه و ساکن!
چطوری این روزا اینجوری زندگی کردن رو ، طاقت میاریم؟؟؟!!!!