شب یلدا

شش سال پیش اولین شب یلدای من بعنوان عروس بود

دو روز قبلش خروس -کِـ تازه سه ماه بود نامزد بودیم- بهم زنگ زِد کِـ مرررررغ میایی ولیعصر از اونجا بریم برات هدیه های شب یلدایی بخرم

و من اوکی دادم

فرداش ساعت یک زنگ زِد کِـ بیا الان بریم

-الان چرا؟؟؟؟مگه قرارِ ما ساعت چهار نبود

-الان بیا مرغ زود بیا رسیدی فلان جا بهم زنگ بزن

و من از شرکت خارج شدم و بسمت ولیعصر راه أفتادم

بِـ خروس زنگیدم کِـ گفت بیا بیمارستان فاطمه الزهرا

قلبم ریخت:اونجا چیکار

-یکی از کارگرام دستش رو با اره برقی زده من اونجام

اشکهام ناخودآگاه ریخت قلبم به توان هزار میزد...

اون حس ششم لعنتی خبر از اتفاق بدی میداد

چطوری رسیدم بیمارستان؟ نمیدونم 

چن نَفَر تو راه آزم پرسیدن مشکلی پیش اومده خانوم کمک میخوایید؟

أشک هام رو صورتم بود...

رسیدم بِِـ بخشی کِـ خروس گفته بود

خداااااایااااااا

خودش بود با لباس بیمارستان و دستی بانداژ شده روی تخت

نمی خوام از اون ساعت ها بگم

همدیگه رو بغل کرده بودیم و من های های گریه میکردم

اولین نَفَر بِـ من گفته بود...

صب روزِ یلدا من پشت اتاق عمل بودم تا انگشت قطع شده ی خروس رو پیوند بزنند

عملی کِـ احتمال موفقیتش کم بود

ولی خدای من توی نمازخونه ی اون بیمارستان دستم رو گرفت و انگشت خروسم پیوند خورد.

و شب یلدا من تنها عروسی بودم کِـ همسرش در جشن نبود و او با أشک های روانش کادو ها رو باز میکرد!

هیچ کدوم از کادوهام رو استفاده نکردم هیچ چیزش رو

بدترین هدیه های عمرم بودن

و شش ساله من همیشه شب یلدا بغض دارم و چشمانم اشکی میشود...

شب یلداتون پُر از خاطره.