هر روز که میگذره بیشتر دلم میخاد از ایران برم
از کشوری ک عاشقانه دوسش دارم
ولی متاسفانه این دختر گیر ی سری نامردای بی خدا و بیشرف و کثیف افتاده و نمیتونه درست نفس بکشه!
دختری که هرکس از راه رسید بهش ی لگد زده و حالا گوشه گوشه اش کبود و زخمه...
این بود اون سرزمین رویایی ما که کلی ازش افسانه سرودن؟،،،. دلم رو با وجود این حجم از غصه، گریه هم آروم نمیکنه... من ی روزی دل کندم از این کشور و نشستم و هزار بار گریه کردم و الان حس دختری از دست رفته رو بهش دارم که خاک سردم کرده...
کاشکی اینجا، جای بهتری بود برای آینده!
درک میکنم...این دل کندن از خاکی که همیشه روش تعصب داشتی و میگفتی هیچ جایی نمیری و اینجا بودن برات افتخاره و حالا وقتی اوضاع اینقدر بهم ریخته س و دوس نداری این آشفتگی رو ببینی و دل میکنی برای رفتن...
مه سو گاهی آنقدر اتفاقات تلخ و دلهره اور میفته که تو یادت میره ی روزی عاشق ی جایی بودی...
سلام. ببخشید شما از سمر خبری دارید؟ بعد از اون اتفاق دیماه دیگه ننوشته. یه جوری دلم براش شور میزنه
سلام عزیزم متاسفانه بعد اون پستی ک نوشت باباش خوشحال بودن از نیومدنش، دیگه خبری ندارم ازش
اینستا هم ساکته
خط آخرت من اضافه کنم ... (برای بچه هامون ...)
افرین ! برای بچه هامون....برای ما که تموم شد ، بچه هامون گناه دارن اخ...
سلام
از قسمت آمار بلاگم پیداتون کردم.
و چه پست غمگینی بود برای شروع خوندن
من معذرت میخام الهام جون
بفرمایین تشریف ببرین اکککککه جایی راهتون دادن البته
خدابهمراهتون
جاااااان؟؟؟؟؟
ای کاش ...
این یکی دوهفته اخیر روزی نیست بابا مامان نگن پاشین برین نمونین اینجا .
و چقددددددر دلم ب درد میاد ازین حرف ...
ستاره اوایل هرکی حرف رفتن رو میزد من گارد میگرفتم ولی الان...
دل همه خونه
بهی دیگه دارم خسته میشم ، میترسم خسته که بشم دل ببرم...
دل همه خونه
